AÇIK TARLADA DOMATES YETİŞTİRİCİLİĞİ
GİRİŞ:
Domates ülkemizde en çok üretilen ve tüketilen sebzedir.
Dünyada taze olarak, yemeklerde diğer sebzelerle pişirilerek, dayanıklı domates
suyu, konsantre domates suyu, turşusu, konservesi, salçası, ketçabı, sosu, pulp
ve püresi, dondurularak, kurutularak değerlendirilmektedir.
Domates vitamin ve mineral maddelerce zengindir. 100 gr. taze domates 20-23
kalori, 1 gr protein, 0,3 gr yağ, 0,6 gr kül, % 93.8- 96.0 su, 4 gr
karbonhidrat, %2-3,5 şeker, 0,6 gr seliloz, 7,21 mg kalsiyum, 17-28 mg
fosfor, 0,6 mg demir, 1000-1100 IU A vitamini, 264-314 mg potasyum, 19-20
mg magnezyum, 24 -69 mg klor, 17-28 mg fosfor, 3-10 mg sodyum, 0,5-0,8 mg
niacin, 20-28 mg C vitamini, 0,09 mg thiamin, 0,03 mg riboflavin, 0.40-0.80 mg
K vitamini içerir.
İKLİM İSTEKLERİ:
Domates sıcak ve ılıman iklim sebzesidir. Yetiştirme devrelerinde ısı sıfırın
altına (-2,-3 ºC’ye) düştüğünde bitki tamamen ölür. Fidelerin tarlaya
dikilmesinde ilkbahar geç donlarının bitmesi gerekir.
Domateslerde genellikle gece ve gündüz arasında 6 ºC ile 8ºC’lik bir farkın
bulunması istenir. Gündüz sıcaklığının 19-26 ºC, gece sıcaklığının 14-18 ºC
olduğunda gelişim iyi olur.
Döllenme olayının ısı ile çok yakın bir ilgisi vardır. Domates çiçek tozları 10
ºC ve daha yukarı derecelerde istenilen şekilde çimlenerek döllenme
yapılabilmekte ve sıcaklık 15 ºC’nin altına düştüğünde meyve bağlama yüzdesi
azalmaktadır. Düşük sıcaklıkta polen tozu çok az oluşur, kısmi döllenen
şekilsiz meyveler meydana gelir. 40 ºC’nin üzerinde ise çiçek tozları ölür ve
meyve teşekkülü olmaz.
Domates tohumlarının çimlenmesi için minimum 10 ºC,
optimum 20-29 ºC, maksimum 36 ºC toprak sıcaklığı olması gerekir.
TOPRAK İSTEKLERİ:
Domates derin, geçirgen, su tutma özelliği iyi, humus ve besin maddelerince
zengin tınlı toprakları sever. Erkencilik istendiği zaman kumlu tınlı topraklar
uygundur. Toprak pH’sı 5,5-7,0 arasında, tuzsuz-az tuzlu (2,3 mS’dan az) olan
topraklarda iyi yetişir. Toprakta pH=5,5’un altında ise dekara 200-500 kg kireç
verilmeli, pH=7,0’nin üzerinde ise her yıl dekara 30-50 kg toz kükürt
verilmelidir.
FİDE YETİŞTİRİCİLİĞİ:
Fide Yetiştirme Kapları:
1- 0.08
mm siyah plastikten yapılmış fide torbaları,
2- Fide
yetiştirme kapları
Fide yetiştiriciliğinde genel olarak ( torf, perlit,
vermikulit) veya (torf, perlit, toprak) veya (yanmış hayvan gübresi, kum,
toprak) gibi karışımlar kullanılır.
Yanmış hayvan gübresi, kum, toprak karışımında 1:1:1 oranı
kullanılır.Torf, perlit, toprak karışımında 2:1:1 oranı kullanılmaktadır.
Fide yetiştirme materyalinin (hayvan gübresi hariç)
bir toprak fumigantı ile dezenfeksiyon edilmesi faydalıdır. Tohum ekiminden en
az 1 ay önce ilaçlama yapılmalıdır.
TOHUM EKİMİ:
Fide yetiştirme materyali tavlı ise sulamaya gerek yoktur.
Aksi halde, fide yetiştirme materyali ile doldurulmuş fide torbaları veya fide
yetiştirme kaplarının iyice sulanması ve sonra tohum ekiminin yapılması
gerekir.
Tohumların 3-4 saat ıslatıldıktan sonra ekilmeleri çimlenmeyi kolaylaştırır.
Tohumlar 1-3 cm. derinliğinde ekilmelidir. Tohum ekimini takiben tekrar hafifçe
sulanması faydalıdır.
Kimyasal gübreler tohum ekiminden en az 15 gün önce fide yetiştirme materyaline
karıştırılması gerekir.
Tohumların çimlenmesi için en uygun toprak sıcaklığı 12-15 ºC olmalıdır. Bu
sıcaklıklarda tohumlar 5-13 gün içinde çimlenir. Domates fidelerinin en uygun
şaşırtılma zamanı kotiledon yapraklarının tam gelişmelerini tamamladıkları ve
yere paralel oldukları zamandır. Sağlıklı ve tam gelişmiş fideler
şaşırtılmalıdır.
TOPRAK HAZIRLIĞI VE GÜBRELEME:
Domates bitkisi derin köklü bir bitki olduğu için,
toprağın derin sürülerek dikkatle hazırlanması gerekir. Tarla tabanının 50 cm
altında pulluk tabanı denilen geçirgen olmayan bir tabaka varsa bu tabaka
sonbahar başlarında özel pulluklarla kırılmalıdır.
Sonbaharda dekara 3-4 ton iyi yanmış ahır gübresi atılarak derince sürülmesi
gerekir. İlkbaharda karık hazırlığından önce taban gübresi verilmelidir.
Fosforlu gübrenin hepsi, diğerlerinin üçte biri taban gübresi olarak verilir.
Geri kalan gübreler bitkiler üzerinde meyveler görülmeye başladığında
verilmelidir. Dekardan 5 ton verim alabilmek için saf olarak 12 kg N, 10 kg P2O5,
25 kg K2O verilmelidir.
Meyveler fındık büyüklüğünü alınca 10-15 gün arayla 2-3 kez yapılacak magnezyum
nitrat uygulamaları (100 lt suya 400-600 gr) ve yaprak gübrelemesi meyve
kalitesini olumlu yönde etkiler. Üst gübrelemeler kaç kez sulama yapılacaksa
bölünerek her sulamadan sonra, toprak tava gelince toprağa serpilerek
karıştırılmalıdır.
Fide dikiminden önce tarla 20-30 cm derinliğinde sürülür, diskaro geçirilir.
FİDE DİKİMİ:
Fide dikimi ilkbahar don tehlikesinin tamamen kalktığı, toprak ve hava
sıcaklığı 12-15 ºC’yi bulduğu zaman yapılır. Dikim genellikle tohum ekiminden
yaklaşık 7-8 hafta sonradır. Tarlaya dikimde çiçek açmış veya meyve tutmuş
domates fideleri dikilmemelidir. Bu gibi fidelerin gelişmeleri yavaş olup,
bodur kalır, verimleri düşer. Dikim akşama doğru yapılmalı, fideler güneş
altında bekletilmemelidir.
Fideler yaklaşık 15-20 cm boylanınca genellikle dikime hazırdır. Bölgemizde
Şubat sonu Mart başından itibaren fide dikimi yapılır. Dikimde can suyu yeteri
kadar verilmeli, can suyu ile birlikte, kök ve kök boğazı hastalıklarına karşı
gereken ilaçlamalar yapılmalıdır.
Domates yetiştiriciliğinde sıra arası ve üzeri aralıkları, çeşidin sırık veya
yer çeşidi olmasına göre değişir. Sırık çeşitlerde sıra arası 60-80 cm, sıra
üzeri 50-60 cm, yer çeşitlerinde sıra arası 140 cm, sıra üzeri 40-50 cm
olmalıdır.
BAKIM İŞLERİ:
ÇAPALAMA:
Fideler dikildikten 2 hafta sonra birinci çapa yapılır. Karık
üzerinde yetiştirilen domateslerde çapa genellikle işçiler tarafından yapılır.
Tarla tarımı şeklinde yapılan geniş sahalarda ise traktör ile çekilen çapa
makinelerinden yararlanılır. I. Çapadan 2-3 hafta sonra II. Çapa yapılır. Bu
çapalamalar esnasında boğaz doldurma işlemi de yapılır. II. Çapadan sonra
yabani otlar ayıklanır, kaymak tabakası kırılır, toprak havalandırılır ve
topraktaki nem korunur.
SULAMA:
Domates nemi sever. Su noksanlığında üst yapraklar kıvrılır. Çok nemli, ağır
topraklarda ise bitkiler hastalanır. Toprak nem eksikliğinin en duyarlı olduğu
dönemler; çimlenme, çıkış, çiçeklenme ve meyve oluşumu dönemleridir. Aşırı
toprak nemi vegetatif gelişmeyi hızlandırır. Meyveler ceviz iriliğini alıncaya
kadar gerekmedikçe sulama yapılmamalı, daha sonraki devrede, yağışlı bölgelerde
2-3, kurak bölgelerde 4-5 kez sulama yapılmalıdır. Şayet damla sulama
yapılacaksa sıcaklık ve evaporasyona bağlı olarak sulama bazen her hafta
ilerleyen aylarda ise hafta 2-3 sulama yapmak gerekir.sulama süreleri de
sıcaklığa bağlı olarak 4 saat ile 16 saat arasında değişmektedir.
Açık tarlada, çiçeklenme dönemi içerisinde su eksikliği, küçük meyvelerde aşırı
dökülmelere neden olur. Hasat zamanı çok sık sulama yavaş olgunlaşmaya neden
olur. Düzenli sulama yaparak domates meyvesinde meydana gelecek yarıklar
önlenebilir.
Açık tarlada, karık usulü sulamada, suyun kök boğazına değmemesi için sırta
dikim tercih edilmelidir. Düzensiz sulamalarla, sıcak zamanlarda toprak kurursa
güneşin topraktan yansımasıyla, kalsiyum da toprakta noksansa, özellikle
toprağa yakın meyvelerin alt kısımlarında çiçek burnu çürüklüğü meydana gelir.
Böyle durumlara, kalsiyum noksansa kireç uygulaması yapılmalı, toprak yüzeyi
malç (yanmış hayvan gübresi, kompost, sap, saman vb..) ile kaplanmalı, muntazam
sulama yaparak, toprağın çok kurumaması sağlanmalıdır.
Sulama suyunda tuzluluk önem arzeder. EC 750 ppm’e kadar olursa iyidir.
Tarlada yetiştirilen sanayi tip domateslerde domateslerde tohum ekiminden
hasada kadar 150-800 gün, fide dikiminden hasada kadar çeşit özelliğine(erkenci,geçci)
bağlı olarak 80-140 günlük bir zaman vardır.
İyi bir çeşit ve
uygun koşullarda açıkta yapılan yetiştiricilikte bakım şartlarına ve iklim
koşullarına bağlı olarak dekardan 8-14 ton arası ürün alınabilmektedir.
DOMATESDE GÖRÜLEN HASTALIKLAR:
Erken yaprak yanıklığı, mildiyö, yaprak küfü, bakteriyel
benek, bakteriyel kanser ve solgunluk, domates mozayik virüsü, domates sarı
yaprak kıvırcıklık virüsünü sayabiliriz..
DOMATESDE GÖRÜLEN ZARARLILAR:
Nematodlar, bozkurt, danaburnu, tel kurdu, yaprak bitleri, beyaz sinek,
Empoasca, thrips, yaprak galeri sinekleri, kırmızı örümcekler, saman akarları,
yeşil kurt ve diğer emici böcekler.
Hastalık ve zararlılarla mücadelede daha geniş bilgi için
İl ve İlçe Tarım Müdürlüklerine müracaat edilmesi gerekmektedir.